Eeuwig leven... Nu?

John Brunt

WE LEVEN in een wereld met problemen en pijn. Erger nog, we leven in een wereld waar er dood is. We hebben te maken met nucliaire dreiging; we maken mee dat passagiersvliegtuigen gekaapt worden en als massamoordwapens worden gebruikt; en we weten dat we onze geliefden ten grave zullen dragen, tenzij zij ons niet eerst begraven. 

            Desalniettemin heeft de apostel Johannes het lef in het Nieuwe Testament te suggeren dat we het eeuwige leven nu, in deze wereld kunnen hebben.

            We kunnen begrijpen hoe de belofte van het eeuwige leven in de toekomst, in Gods nieuwe wereld, vrij van zonde en dood, werkelijkheid kan worden. Maar Johannes praat van het eeuwige leven als  iets dat nu een realiteit is voor degenen die in Christus Jezus geloven..

            Johannes  haalt Jezus in hoofdstuk 5:23,-28 aan die zegt: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, wie mijn woord hoort en Hem gelooft, die Mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven en komt niet in het oordeel, want hij is overgegaan uit de dood in het leven. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, de ure komt en is nu, dat de doden naar de stem van de Zoon van God zullen horen, en die haar horen, zullen leven.

Want gelijk de Vader leven heeft in Zichzelf, heeft Hij ook de Zoon gegeven, leven te hebben in Zichzelf. En Hij heeft Hem macht gegeven om gericht te houden, omdat Hij de Zoon des mensen is. Verwondert u hierover niet, want de ure komt, dat allen, die in de graven zijn, naar zijn stem zullen horen, en zij zullen uitgaan, wie het goede gedaan hebben, tot de opstanding ten leven, wie het kwade bedreven hebben, tot de opstanding ten oordeel.Ik kan van Mijzelf niets doen; gelijk Ik hoor, oordeel Ik, en mijn oordeel is rechtvaardig, want Ik zoek niet mijn wil, doch de wil van Hem, die Mij gezonden heeft.”  

Merk enkele dingen op over degenen die Jezus’woorden horen en geloven:

• Ze hebben het eeuwig leven. Er is sprake van de tegenwoordige tijd, dus praat Jezus over een tegenwoordige realiteit.
• Ze zijn reeds gegaan van dood naar leven – nog een tegenwoordige realiteit.
• Hij zegt dat het uur komt en nu gekomen is, waarop de doden zullen leven. Duidelijk is dat Jezus het geestelijke leven en de geestelijke dood in gedachten had, omdat Hij dit als contrast tegenover de letterlijke opstanding stelde.

Dit doet echter niets af aan de belofte van een letterlijke opstanding in de toekomst. Jezus zegt dat het uur aanbreekt – hij zegt niet dat het er al is – wanneer de doden die in de graven liggen, weer zullen leven.

Jezus maakt een onderscheid tussen eeuwig leven en de toekomstige opstandig van de doden wanneer Christus naar onze aarde terugkeert. Het eeuwige leven behelst ook de toekomstige opstanding en dientengevolge, eeuwigheid met God. Er is echter meer. Eeuwig leven kent ook een kwaliteit van leven, welke,  de gelovige nu in Christus bezit. 

Het verschil

            Indien we met Christus verbonden zijn, hebben we niet alleen eeuwig leven, maar we zullen ook weten dat we het hebben. De apostel Johannes zegt, “Dit heb ik u geschreven, die gelooft in de naam van de Zoon Gods, opdat gij weet, dat gij eeuwig leven hebt” (1 Johannes 5: 13; cursivering toegevoegd).

            In Jezus vertrouwen als Gods Zoon en onze Verlosser betekent niet alleen bevrijding van Gods gramschap, maar ook van de vrees voor het oordeel. Dat geeft aan dat we reeds zijn gegaan uit de dood naar het leven, hoewel we in deze wereld kunnen sterven. Voor de gelovige is de dood, aan het einde van het leven, een tijdelijke slaap, totdat hij bij de wederkomst van Christus daaruit wordt gewekt – wanneer Hij ons zal doen opwekken om voor eeuwig met God te leven.

            Dus wat voor een verschil maakt dit uit? We leven nog steeds in een wereld waarin we onze geliefden  naar hun graven moeten dragen. Zijn dit maar loze woorden? Ik geloof dat de boodschap van Jezus ons leven, nu, op drie manieren verandert:

1 Het bevrijdt ons en geeft ons vertrouwen

            We hoeven ons niet langer zorgen te maken over de status van onze relatie met God. We hebben het eeuwige leven nu, en dit is geen arrogantie! . Omdat Christus de bron van leven en hoop is, moeten we onze ogen constant op Hem vestigen.

            Wanneer we onszelf een schouderklopje geven en terugblikken op onze zogenaamde prestaties, halen we onze blik van Christus weg. Of, wanneer we onszelf verwijten en ons zorgen maken dat niemand zo zondig is als wij, ooit gered kan zijn, zijn we niet meer op Jezus gericht. Hoe dan ook, we zijn ego-centrisch en dat brengt ons geestelijk in gevaar. Wanneer we echter Christus tot ons middelpunt maken, kunnen we verzekerd zijn. We zullen ons niet langer over verlossing druk hoeven te maken.

            De Bijbel belooft dat Hij, die in u een goed werk is begonnen, dit ten einde toe zal voortzetten (Fillipenzen 1: 6).

2 Het verandert ons perspektief

In plaats van zenuwachtig proberen te ontdekken wat er in de eindtijd zal gebeuren, zullen we uitkijken en verlangen naar de tweede komst van Jezus Christus, omdat dat betekent dat we Hem van aangezicht tot aangezicht zullen zien.

            We raken niet in paniek over het einde van de tijd omdat we ons realiseren dat we nu al aan het einde leven, door Jezus te kennen, en nu een relatie met Hem te hebben. Hoewel we nu nog geen ‘van aangezicht tot aangezicht’ relatie met Hem hebben, geeft de huidige ervaring ons de zekerheid, dat die innige relatie spoedig een feit zal zijn.

3 Het stelt ons in staat om anderen te helpen

In Matteus 10: 39 zei Jezus dat zij die hun leven vinden het zullen verliezen, maar dat zij die hun leven om Zijn naams wil verliezen, het zullen vinden. We vinden het ware leven door ons leven met Hem te delen. Onze zekerheid in Christus geeft moed om, terwille van Gods koninkrijk, kansen te wagen. 

            God vraagt niet dat wij ons leven nodeloos op het spel te zetten, maar Hij nodigt ons uit om ons voor de ander dienstbaar te stellen, in plaats van uit eigen belang te handelen. Onze zekerheid van het eeuwige leven, geeft ons de vrijheid om dat te kunnen doen.

            Ik denk aan een vriend die inmiddels gestorven is. Hij groeide op in  New York City en hield ook van die stad. Hij was een succesvolle leraar en ingenieur,  had een prachtig gezin, een vrouw en twee kinderen. Eens ontving hij een uitnoding om zijn geliefde stad en succesvol leven te verlaten en naar de kleine stad Walla Walla in Zuidwest Washington te verhuizen, en daar een technische opleiding bij een kleine christelijke school  te starten.

            Daar hij aanvoelde dat God achter deze uitnodiging zat, reisden hij en zijn gezin dwars door het land. De cultuur schok was groot. Walla Walla, Washington, was helemaal niet als New York City. Hij en zijn vrouw waren de eerste paar weken steeds bezig op handen en knieën, een oude militaire barak te schrobben. Deze zou dienst doen als de plek voor de technische opleiding.

            Ed Cross bleef tot zijn dood in Walla Walla. Hij bouwde een volledig geaccrediteerde, voortreffelijke technische school die nu zijn naam draagt: “De Edward F. Cross School of Engineering of Walla Walla University.”  Een plaquette op de muur citeert wat hij bij zijn pensionering zei: “Dit was geen werk; het was een roeping van de Heer.”

            Onze verzekering van het eeuwige leven in Christus, zowel nu als in de toekomst, geeft ons de vrijheid om Gods oproep, om onszelf in dienstbaarheid aan de naaste en Hem op te offeren,  te beantwoorden.

John Brunt heeft een doctoraat in de theologie, hij is de voorganger van de Azure Hills Adventkerk in Californië, Verenigde Staten.